Lordoza jest wadą postawy, która zaburza proporcje sylwetki, a nieleczona powoduje dolegliwości bólowe, prowadzi do powikłań i ogranicza zdolność poruszania się. Patologiczną lordozę należy leczyć, by poprawić komfort życia osoby nią dotkniętej, a niekiedy nawet pomóc jej wrócić do normalnego funkcjonowania.
Czym jest lordoza?
Kręgosłup w dolnej części pleców, czyli w odcinku lędźwiowym jest nieznacznie wygięty ku przodowi. Gdy wygięcie to jest pogłębione, wówczas mówimy o lordozie patologicznej lub hiperlordozie. Taki stan powoduje nie tylko nieestetyczne wygięcia kręgosłupa ku przodowi, z wypchniętym brzuchem i pośladkami, ale także prowadzi do ucisku na kręgi okolicy lędźwiowej, powodując ból i dyskomfort.
Przyczyny lordozy
Lordoza może mieć wiele przyczyn lub może występować bez uchwytnej przyczyny. Bezprzyczynową lordozę nazywa się niekiedy lordozą młodzieńczą, która przebiega bezobjawowo. Niekiedy u dzieci można stwierdzić również postać lordozy wrodzonej.
Wśród przyczyn lordozy można wyróżnić:
- Nieprawidłową postawę ciała
- Brak ruchu
- Otyłość
- Urazy np. zwichnięcie biodra
- Inną wady postawy np. kifoza
- Krzywica
- Osteoporoza
- Zanik mięśni (dystrofia mięśniowa)
- Stany zapalne w obrębie kręgosłupa np. rwa kulszowa
- Przemieszczenia dysków tzw. kręgozmyk, gdy jeden z kręgów przemieszcza się do przodu w stosunku do kręgu leżącego poniżej.
Diagnozowanie lordozy
Lordozę można podejrzewać, gdy po położeniu się na płaskiej powierzchni, wsuniemy dłoń pod lędźwiowy odcinek kręgosłupa i sprawdzimy istnienie dużej przestrzeni. W stanie prawidłowym przestrzeń powinna być niewielka, u osób z lordozą jest znacząco większa.
Następnie należy sprawdzić, czy lordoza ulega skorygowaniu po pochyleniu się do przodu i próbie dotknięcia palcami podłoża. Jeżeli koryguje się i nie wywołuje bólu, wówczas mówimy o lordozie elastycznej, która nie wymaga leczenia. Jeżeli lordoza nie ulega skorygowaniu, wówczas leczenie staje się koniecznością.
W diagnostyce hiperlordozy, zwłaszcza nieelastycznej wykorzystuje się promienie rentgenowskie. Prześwietlenie odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa, RTG lub rezonans magnetyczny całego kręgosłupa, testy laboratoryjne, a także inne zlecone przez lekarza badania pozwalają wykryć chorobę oraz określić stopień jej zaawansowania.
Objawy lordozy
Objawy lordozy są widoczne gołym okiem. Człowiek nią dotknięty ma wklęsłe plecy nad pośladkami, a same pośladki i brzuch są nadmiernie wypięte.
Jednak obok objawów wizualnych pojawiają się inne, znane tylko osobie chorej. Należą do nich różnego rodzaju bóle odcinka lędźwiowego, ciągnące się wzdłuż ud, drętwienie lub mrowienie kończyn dolnych, a nawet zaburzenia w oddawaniu stolca lub moczu.
Leczenie lordozy
Lordoza, zwłaszcza patologiczna wymaga leczenia. W zależności od stopnia zaawansowania lordozy i jej objawów może to być leczenie przeciwbólowe, utrzymywanie właściwiej pozycji cała oraz prawidłowej wagi. Należy wykonywać ćwiczenia korekcyjne i fizjoterapię. Pomagają masaże, joga, a także pływanie. W zaawansowanym stadium zaleca się noszenie gorsetu, a w ostateczności stosuje się leczenie chirurgiczne.
W przypadku hiperlordozy należy unikać gimnastyki artystycznej i skomplikowanych ćwiczeń akrobatycznych oraz ćwiczeń siłowych. Niewskazane jest podnoszenie dużych ciężarów, które obciążają kręgosłup.
Na szczęście lordozę diagnozuje się łatwo i na tyle szybko, że na ogół nie potrzeba skomplikowanego leczenia, a jedynie zabiegów rehabilitacyjnych, które są w stanie przywrócić pełną sprawność i zwinność.
Czytaj więcej: Lordoza szyjna, a hiperlordoza – kiedy naturalne skrzywienie zaczyna być groźne?
